Judith Maaskant
In de zomer van 2015 werd Judith Maaskant lid van WindpowerNijmegen. ´Ik werd getipt door een collega die me vertelde over het project. Vooral het samen doen en het lokale aspect spraken me meteen aan. Professioneel was ik als beleidsmedewerker sociaal beleid al lange tijd bezig met het onderwerp burgerparticipatie. Een mooi thema, ook als het gaat om duurzaamheid.´
Liefst tastbare resultaten
Judith zet haar kennis van burgerparticipatie nu actief in binnen WindpowerNijmegen. Sinds maart vorig jaar maakt ze deel uit van de werkgroep strategie en organisatie. Welke kant ziet ze de coöperatie graag opgaan? ‘Het is prachtig dat we nu met het windpark kunnen laten zien dat het zin heeft om als individuen samen initiatief te nemen, dat stimuleert mensen. Laten we dit nu verder trekken en laten zien dat je zélf iets kunt doen in je eigen nabije omgeving. Ik denk dat er veel mensen zijn die zelf actief iets willen doen, maar niet goed weten wat en hoe precies. WindpowerNijmegen kan daar een rol in spelen door initiatieven op wijk- en buurtniveau te ondersteunen. In de werkgroep gaan we dit plan de komende tijd verder uitwerken.’ Voor Judith het liefst tastbare resultaten: ‘Niet te groot of te ver weg.’
Wij van de redactie vinden het trouwens leuk om eens een vrouw te spreken. Bij bijeenkomsten van WindpowerNijmegen lijken we toch vooral mannen tegen te komen. Judith herkent dit beeld gelukkig niet. ‘De werkgroep strategie bestaat voor bijna de helft uit vrouwen, misschien door het thema burgerparticipatie? Maar het kan ook toeval zijn.’
Mooi markeringspunt
Nog maar even terug naar de windmolens, waar het natuurlijk allemaal om begonnen is. Judith is er dus blij mee: ‘Als ik mijn hond uitlaat kan ik ze goed zien, ik vind het leuk te zien hoe de molens er bij verschillende weersomstandigheden steeds weer anders uitzien: soms donkergrijs of juist heel licht. Omringd door wolken of gekleurd door de opkomende of ondergaande zon, eigenlijk altijd mooi. Een mooi markeringspunt voor Nijmegen, veel beter natuurlijk dan de oude energiecentrale.’
Interview en tekst: Marian Brenters